حماسهی جاویدان امام حسین (ع)، در ادبیات بازتابی گسترده داشته و از دیر باز قالبهای ادبی گوناگون عرصهی نمایش اندیشه و عواطف ادبا و نویسندگان بسیاری بوده است. محمّد مهدی جواهری، سراینده نامآشنای عراق، با الگوگیری از این حادثه، زبان و اندیشه خویش را در راستای اعتلای ارزشهای میهنی و انقلابی قرار داده است. او در دو قصیده به نامهای «آمنتُ بالحسین» و «عاشورا»، به ستایش امام حسین (ع) و توصیف معارف حسینی پرداخته است. در نگاه او عاشورا را باید در متن تاریخ شناخت و آن را از تحریفات به دور داشت، از این رو با رویکردی تند، افرادی را که عاشورا را در خدمت منافع خود گرفتهاند، مورد نکوهش قرار میدهد. در این مقاله ضمن بررسی محتوا و موضوعات قصیده «آمنتُ بالحسین» جواهری، به ویژگیهای ادبی و زبانی آن اشاره می گردد.